Eerste twee weken in de ´Kamvelihle creche´
Blijf op de hoogte en volg Tessa
20 September 2013 | Zuid-Afrika, Kenton on Sea
Hallo lieve mensen,
Even een kleine update van mijn eerste twee weken stage in de 'Kamvelihle Creche'.
De eerste week was het vooral nog meekijken, kijken hoe het er hier aan toe gaat, de leidsters en kinderen leren kennen en kijken hoe ik het best met ze kan communiceren. Dat is nog steeds lastig maar met hulp van de andere leidsters en met uitbeelden kom ik een heel end.
De tweede week ging echt heel snel, heb van de week wel een paar keer gezien dat ze de kinderen slaan, niet al te fijn, maar zo is de cultuur daar in de townships. Volgende week heb ik samen met mijn begeleidster een gesprek om te kijken hoe we dit anders kunnen aanpakken en hoe we voor hun een andere oplossing kunnen vinden dan slaan.
Dinsdag na stage was de opening van Uviwe. Het activiteitencentrum naast de soepkeuken in Ekuphumleni. Een township van Kenton-On-Sea. Hier lopen ook twee studenten van ons stage. Er werd wat verteld, vrijwilligers en sponsoren werden bedankt, het gebouw werd gezegend door iemand van de kerk en de kinderen werden overbeladen met chips, cake en popcorn. Ook wij werden voorzien van een hapje en een drankje.
Woensdag ging ik na stage gelijk door met twee leidsters naar de Roteryclub in Kenton. Die hadden ons uitgenodigd voor een workshop. We werden opgehaald door een taxi. Een klein autootje die rammelde en die eigenlijk wel klaar was voor de sloop en er moesten er toen ook nog 3 meer bij in. Niet erg comfortabel.
Eenmaal daar kregen we eerst een lunch. Ik zat bij alle mensen van de townships aan tafel en die liepen nog even een keer extra langs het buffet om vervolgens alles te verpakken in servetjes en mee te nemen naar huis. Het kan allemaal hier.
Daarna kon de workshop beginnen. Er werd door verschillende vrijwilligers verteld hoe je het best met kinderen kan omgaan, wat de behoeften zijn van ouders en kinderen, tips om les te geven en hoe je met weinig geld toch leuke dingen kan doen. Voor mij eigenlijk een soort les op school. Wel leuk om te zien hoe verbaasd iedereen was. De mensen in de township zijn niet opgeleid dus dit is voor hun eigenlijk wel nodig.
Gister begon mijn dag op stage niet al te leuk. Ik zag leidsters links van mij de kinderen slaan en rechts van mij zag ik een andere leidster de kinderen een draai om de oren geven. Ze schreeuwden tegen ze en sloegen met de stok op tafel. Niet al te prettig om te zien. Daarna kwam ik er achter dat de crèche een opberghok heeft, wat helemaal vol staat met speelgoed. Ik vroeg of het wel eens gebruikt werd maar daar kreeg ik niet echt duidelijk antwoord op. Ik heb toen loopfietsjes, hoepels, ballen en spulletjes voor in de zandbak mee naar buiten genomen. Toen keek ik naar al die blije gezichtjes en was meteen mijn dag weer goed. Ik hoorde een kind schreeuwen: ‘Oooooh thank you Jezus!’ ‘Oh mama’. Daaruit kon ik dus opmaken dat het nooit gebruikt word. Erg jammer. Ik ga het hok volgende week maar is uitzoeken en kijken of ik er voor kan zorgen dat het elke dag gebruikt word.
Vandaag ben ik wezen kijken in de crèche in Kenton-On-Sea. Het zag er erg mooi uit, vanaf 1 oktober ga ik daar 1 dag in de week werken. Deze crèche is meer vergelijkbaar met in Nederland. Het was schoon, goed georganiseerd en de kinderen zijn verdeeld in verschillende groepen. Ook spreken de kinderen hier Engels. Het lijkt me leuk om ook daar te kunnen helpen.
Morgen om 5 uur uit bed en dan richting het ADDO olifantenpark. Zondag is de Rhino-run. Een hardloopevenement waarbij wij gaan fotograferen, daarna is het tijd om zelf te feesten!
Tot snel xxx
Even een kleine update van mijn eerste twee weken stage in de 'Kamvelihle Creche'.
De eerste week was het vooral nog meekijken, kijken hoe het er hier aan toe gaat, de leidsters en kinderen leren kennen en kijken hoe ik het best met ze kan communiceren. Dat is nog steeds lastig maar met hulp van de andere leidsters en met uitbeelden kom ik een heel end.
De tweede week ging echt heel snel, heb van de week wel een paar keer gezien dat ze de kinderen slaan, niet al te fijn, maar zo is de cultuur daar in de townships. Volgende week heb ik samen met mijn begeleidster een gesprek om te kijken hoe we dit anders kunnen aanpakken en hoe we voor hun een andere oplossing kunnen vinden dan slaan.
Dinsdag na stage was de opening van Uviwe. Het activiteitencentrum naast de soepkeuken in Ekuphumleni. Een township van Kenton-On-Sea. Hier lopen ook twee studenten van ons stage. Er werd wat verteld, vrijwilligers en sponsoren werden bedankt, het gebouw werd gezegend door iemand van de kerk en de kinderen werden overbeladen met chips, cake en popcorn. Ook wij werden voorzien van een hapje en een drankje.
Woensdag ging ik na stage gelijk door met twee leidsters naar de Roteryclub in Kenton. Die hadden ons uitgenodigd voor een workshop. We werden opgehaald door een taxi. Een klein autootje die rammelde en die eigenlijk wel klaar was voor de sloop en er moesten er toen ook nog 3 meer bij in. Niet erg comfortabel.
Eenmaal daar kregen we eerst een lunch. Ik zat bij alle mensen van de townships aan tafel en die liepen nog even een keer extra langs het buffet om vervolgens alles te verpakken in servetjes en mee te nemen naar huis. Het kan allemaal hier.
Daarna kon de workshop beginnen. Er werd door verschillende vrijwilligers verteld hoe je het best met kinderen kan omgaan, wat de behoeften zijn van ouders en kinderen, tips om les te geven en hoe je met weinig geld toch leuke dingen kan doen. Voor mij eigenlijk een soort les op school. Wel leuk om te zien hoe verbaasd iedereen was. De mensen in de township zijn niet opgeleid dus dit is voor hun eigenlijk wel nodig.
Gister begon mijn dag op stage niet al te leuk. Ik zag leidsters links van mij de kinderen slaan en rechts van mij zag ik een andere leidster de kinderen een draai om de oren geven. Ze schreeuwden tegen ze en sloegen met de stok op tafel. Niet al te prettig om te zien. Daarna kwam ik er achter dat de crèche een opberghok heeft, wat helemaal vol staat met speelgoed. Ik vroeg of het wel eens gebruikt werd maar daar kreeg ik niet echt duidelijk antwoord op. Ik heb toen loopfietsjes, hoepels, ballen en spulletjes voor in de zandbak mee naar buiten genomen. Toen keek ik naar al die blije gezichtjes en was meteen mijn dag weer goed. Ik hoorde een kind schreeuwen: ‘Oooooh thank you Jezus!’ ‘Oh mama’. Daaruit kon ik dus opmaken dat het nooit gebruikt word. Erg jammer. Ik ga het hok volgende week maar is uitzoeken en kijken of ik er voor kan zorgen dat het elke dag gebruikt word.
Vandaag ben ik wezen kijken in de crèche in Kenton-On-Sea. Het zag er erg mooi uit, vanaf 1 oktober ga ik daar 1 dag in de week werken. Deze crèche is meer vergelijkbaar met in Nederland. Het was schoon, goed georganiseerd en de kinderen zijn verdeeld in verschillende groepen. Ook spreken de kinderen hier Engels. Het lijkt me leuk om ook daar te kunnen helpen.
Morgen om 5 uur uit bed en dan richting het ADDO olifantenpark. Zondag is de Rhino-run. Een hardloopevenement waarbij wij gaan fotograferen, daarna is het tijd om zelf te feesten!
Tot snel xxx
-
20 September 2013 - 15:40
Maura:
Wauw tessw llijkt me best een schok om te zien hoe ze daar omgaan met die kinderen.
Ik hoop voor jou dat daar verandering in kan komen. En wedden dat ze jou de liefste vinden daar!
Veel plezier bij de olifantjes!
Xxx -
20 September 2013 - 15:40
Maura:
Wauw tessw llijkt me best een schok om te zien hoe ze daar omgaan met die kinderen.
Ik hoop voor jou dat daar verandering in kan komen. En wedden dat ze jou de liefste vinden daar!
Veel plezier bij de olifantjes!
Xxx -
20 September 2013 - 18:37
Gerri Brekveld:
Heey Tess das wel heftig wat je daar mee maakt. Wat fijn voor de kinderen dat je iets positiefs voor ze kunt doen. Je hebt het wel naar je zin hoorde ik van je vader. Fijn voor je. Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Groetjes van ons allemaal.
-
20 September 2013 - 20:17
De Semmekrotjes:
Heey Tessa,
Wat een indrukwekkend verhaal! Hopelijk kun je er veel goeds doen. Goed om te lezen dat je ook leuke dingen doet en veel ziet! Veel plezier nog daar!
Groetjes Dennis, Vera en een dikke knuffel van Stijn (die nu goed kan kruipen) -
01 Oktober 2013 - 22:24
Jose Lummen:
Tessa, een mooi , boeiend maar toch ook schokkend verhaal af en toe. Deze ervaringen en zeker ook hele mooie neem je altijd overal mee naar toe!Groet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
